แสงแห่งศรัทธา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

ถึงเวลาแล้วสินะ  ที่ต้องเดินทาง

นานแค่ไหนนะ ... ที่เราเคย  สัญญากัน

......................

 

 

เสียอะไรก็เสียไป 

แต่....... ไม่ควรเสียสัจจะแห่งคำสัญญา

สัญญาเอาไว้  แล้ว  มันนานเท่าไหร่  กับเวลาที่ผ่านไป ก็ต้องรักษา

 

..................

 

คิดถึงๆๆๆๆๆ....คำสัญญา ลมๆ  ของคนที่จากไป

จากที่แห่งนี้  ด้วย  น้ำตา  ของตัวเอง  และ  เธอ  ( พวกเด็กๆ)

บอกตัวเองไว้ว่า จะกลับมาหา  มาเยือน  ที่ๆเต็มไปด้วย  ความรักของเรา

เวลาผ่านไป  เกือบสิบปี แต่.. ไม่เคยได้กลับมาเลย  คิดถึงนะ  ตลอดไม่เคยลืม

ในหัวใจของครูคนนี้

ไม่ใช่ละทิ้งมา  แล้วหลงลืมเอาไว้เพียงเบื้องหลัง

ร่องรอย  ของเศษช๊อก   ที่ขีดๆ  เขียนๆ

แต่ครูมาที่นี่  เพราะ  หัวใจ   ผ่านมา  เกือบสิบปี

เรายังคิดถึง  และติดต่อกันเสมอๆ  หลายๆคนมีชีวิตที่เปลี่ยนไป  ผ่านห้วงเวลา

และยังคงรักษาสัญญาของเรา ที่มีร่วมกัน

ขอบใจ สำหรับความรัก และศรัทธา ที่ยังอยู่

 พรุ่งนี้จะเจอกัน

ด้วยรักและผูกพัน  กับแสงแห่งศรัทธา

 

 

 

 

ความรักนั้นมีหลายแบบ  ทุกคนคงเข้าใจ

เมื่อก่อนนั้น ...ฉันเคยก้าวเดินไปบนเส้นทางแห่งอุดมการ  ตามประสาคนที่จบมาใหม่ๆ

เพราะฉันสอนในถิ่นอีสาน  โรงเรียนของชาว  ภูไท ณ เริ่มต้น  หลังเขา และห่างไกลความเจริญ

ไกล้ๆโรงเรียน คือ วัฒนธรรมของอีกเผ่าหนึ่ง  คือ  ไทย้อ ฟังยาก

ภาษานี้ฉันไม่ได้ศึกษาและเรียนรู้ ( อาจสวยงามแตกต่างกัน)

 

ฉันอยู่ที่นี่  นานๆๆๆ  ฉันสนใจแค่สิ่งที่อยากทำ

............... 

 

 

 

ไม่เคยได้สนใจความรู้สึกของใครๆ  โดยเฉพาะ  พ่อ แม่  ที่คอยห่วงใย อาทร เสมอๆ

เพราะ ที่นี่

นอกจากห่างไกลและ  ยังอันตราย

ตัวฉันคือลูกสาวคนเดียวของท่าน

ให้ชีวิตผ่านๆไป  ตามสิ่งที่คิดว่าดี  และต้องการจะทำ เท่านั้น

ผ่านไปหลายๆปี

กับเด็กๆ..ที่นี่

แต่..เมื่อมองย้อนกลับไป

ฉันก็สะท้อนในหัวใจที่สุด

พ่อแม่เริ่มแก่ชราลงทุกๆวัน

ขอให้ฉัน  ย้อนกลับ

บ้านของเรา

..........................

 

 

ไมมีความรักใด  ยิ่งใหญ่เกินกว่าความรักของพ่อแม่

 

ฉันละทิ้ง  อุดมการณ์  และ  ย้าย  กลับบ้าน  พร้อมๆกับคำสัญญาของคนเบื้องหลัง

 

พ่อแม่มีความสุข  คือสิ่งที่ถูกต้องที่คนเป็นลูก  ควรกระทำ

 

เวลาผ่านไป

 

เนิ่นนาน

 

ฉันไม่เคยกลับไป  รักษาสัญญา.....นั้น  แต่ก็ไม่เคยลืมจากหัวใจ

คนเหล่านั้น...

 

หรือคนที่มีหัวใจบริสุทธิ์ให้แก่กัน

 

สัญญาปากปล่าว ที่ผ่านมาเกือบสิบปี ที่ยังอยู่

 

และยังคงอยู่

 

ฉันมั่นใจว่าฉันได้รับความรักที่ยิ่งใหญ่

 

และตื่นเต้นรอคอย ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยรักเช่นกัน

 

ไว้เจอกันนะ.......ลูกศิษย์ที่รักของครู

 

...............................

 

 

นี่คืออะไร 

รัก

และหัวใจที่ผูกพัน

 

 

คงถึงวันสักที

 

 

 

 

 

 

ถิ่นไทยในป่ากว้างห่างไกล

แสงวัฒนธรรมใด ส่องบ้าง

มีเทียนอยู่รำไร เล่มหนึ่ง

ครู นั่นแหละ อาจสร้าง เสกให้ ชัชวาล

 

 

 

 

 

นับจากวันนั้นถึงวันนี้ที่จากมา  ก็ไม่เคยย้อนกลับไป

ขอบคุณสำความรักที่ยังคงอยู่จนถึงวันนี้