เมื่อมีรัก ก็ต้องมีจาก ...🖤
ผมเชื่อว่าทุกคนเคยเจอเรื่องแบบนี้ แล้วก็เจ็บปวดกับความรักกันเยอะ ทุกคนคงจำความรู้สึกเศร้า เสียใจ ผิดหวัง และคิดถึง ในยามที่ไม่ได้เจอคนรักกันได้ใช่ไหมครับ และทุกคนก็คงจะเจอรักในรูปแบบที่ทุกคนปราถนากันนะครับ
วันนี้ผมจะมาพูดถึงความรักของผมให้ทุกคนฟังกัน ความรักที่พลัดพลาดไปจากผมด้วยมือของผมเอง ความรักครั้งนี้เป็นความรักที่ย้ำเตือนและตอกย้ำให้ผมนึกคิดถึงความรักที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นรักแรกในสมัยเรียนประถม มัธยม มหาลัย วัยทำงาน และชีวิตจริงในวัยที่เหมาะสมที่จะมีความ หรือที่เรียกว่าเนื้อคู่
สำหรับผมนั้นเนื้อคงเนื้อคู่ผมไม่มีหรอกนะ เพราะใจผมมันอยู่กับความรักที่จากไปเมื่อไม่นานนี้เอง ความรักเมื่อ 4 หรือ 5 ปีที่แล้ว ซึ่งมันเป็นความรักโง่ๆ ของคนที่รักจนลืมความเหมาะสม ความรักที่รู้ทั้งรู้ว่าเป็นไปไม่ได้แต่ผมก็ยังเลือกที่จะรักเขา รักจนไม่ฟังเสียงรอบข้าง รักจนทำให้คนที่ผมรักอึดอัด จนต้องเดินจากผมไปแบบไม่มีวันกลับมา
ความรักในครั้งนั้นทำให้ผมนึกถึงคนรักที่ผ่านมาของผม นั้นคือความรักที่ผมมีให้รุ่นน้องของผม รุ่นน้องคนนี้เป็นคนที่ชัดเจนเหมือนคนที่จากผมไปเมื่อ 4 ปีที่ผ่านมา เธอบอกผมว่าเธอเราต่างศาสนากันเราคงคบกันไม่ได้ อีกอย่างเราสองคนก็เพศเดียวกัน ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะรักกันเพราะพ่อกับแม่ของเธอยอมรับไม่ได้ แต่ผมยังเลือกที่จะรักและดูแลเธอต่อ จนผมมารู้ว่าเธอมีคนรักอยู่แล้วแต่อยู่คนละที่กันแล้วตอนนั้นเธอกำลังมีปัญหากับคนรักของเธอ
เมื่อผมรู้ดั่งนั้นผมก็ขอดูแลเธอในฐานะพี่น้อง แต่พออยู่ๆ ไปผมก็เริ่มรักเธอมากขึ้นเลยตัดสินใจซื้อแหวนไปขอเธอเป็นแฟนที่ริมทะเล เธอปฏิเสธที่จะรับแหวนของผมและบอกผมว่าเธอก็รู้สึกดีนะ แต่เธอรับไว้ไม่ได้จริงๆ ผมจึงบอกกับเธอว่ารับไว้เป็นตัวเลือก
หลังจากวันนั้นมาผมก็ไปหาเธอบ่อยๆ เมื่อว่างจากเรียน ค่อยไปรับไปส่งพาไปหาอะไรกินประมาณ 1 ปีกว่าๆ ผมก็ทะเลาะกับเธอจนเลิกไปหาอยู่สักพัก ผมก็มีคนคุยใหม่ คนคุยใหม่ของผมคนนี้เธอเรียนอยู่คนละที่กับผมแล้วก็เป็นคนที่รุ่นน้องคนนั้นที่ผมรักรู้จักเพราะเป็นอดีตคนรักของเพื่อนสนิทของเขา ผมคุยกับเธอคนนี้ประมาน 2 เดือน รุ่นน้องของผมก็รู้ข่าวว่าผมกำลังคุยกับอดีตคนรักของเพื่อนสนิทของเขา
เธอจึงติดต่อกลับมาและขอให้ผมเลิกคุยกับคนๆ นี้ แล้วกลับไปคุยกับเธอเพราะเหตุผลอะไรบ้างซึ่งเธอบอกกับผมไม่ได้ ตอนนั้นผมคิดอยู่สักพักแล้วให้คำตอบเธอกลับไปว่าผมเดินหน้าแล้วไม่อยากเดินกลับ สุดท้ายสิ่งที่ผมคิดมันผิดเพราะคนที่ผมคุยอยู่ในเวลานั้นเธอแอบคบอยู่กับเพื่อนสนิทของรุ่นน้องที่ผมรักอีกคน
ที่สำคัญรุ่นน้องคนที่ผมรักคนนี้ได้มาหาผมถึงห้อง แล้วไปไหนมาไหนกับผมบ่อยๆ รวมทั้งมานอนห้องผมทั้งๆ ที่ผมยังไม่เลิกคุยกับอีกคน ระยะเวลาผ่านไปเกือบ 3 เดือน ที่ผมใช้ชีวิตแบบนั้น และได้รู้ความจริงว่าเธอกลับมาหาผมเพราะไม่อยากให้ผมคุยกับคนๆ นี้
หลังจากที่ผมเลิกคุยเธอคนนั้นที่ผมคุยอยู่ รุ่นน้องที่ผมรักเธอเงียบหายไปสักระยะ แล้วกลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้เธอกลับมาหาผมแล้วติดต่อกับผมทุกวัน ทุกเวลา ค้างสายกันตลอด แต่เเอบคุยกันนะครับ
สิ่งที่ผมจะบอกกับทุกคนคือ ความสัมพันธ์ของผมกับเธอซับซ่อนมาก เพราะผมกับเธอติดต่อกันอยู่สักพักก็ห่างหายกันไป พอผมเรียนจบผมก็กลับมาหางานทำแถวบ้านอยู่ประมาณ 6 เดือน ผมก็ได้เจอกับเธออีกครั้งหลังจากไม่ได้เจอกันมานานหลายปี ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่เธอมาทำอยู่ใกล้ๆ ที่ทำงานของผม
เมื่อเราสองคนเจอกันเราก็กลับมาคุยกันและไปมาหาสู่กันอยู่สักระยะ ก็เกิดเรื่องขึ้นเพราะบ้างสิ่งบ้างอย่างที่มองไม่เห็นทำให้เธอเปลี่ยนไป และต้องกลับบ้านแบบกระทันหัน หลังจากเธอกลับบ้านไปผมก็พยายามติดต่อหาเธอด้วยความเป็นห่วง แต่ติดต่อไม่ได้เพราะสิ่งที่ผมเคยไปปรึกษากับเพื่อนร่วมงานคนนึง ซึ่งผมมารู้ทีหลังว่าเพื่อนร่วมงานคนนั้นเป็นญาติของเธอแล้วสิ่งที่ผมปรึกษากับเขาไป
ได้ถึงหูของเธอสุดท้ายเธอก็โกรธและเกลียดผมจนมาถึงทุกวันนี้ ความผิดในครั้งในทำให้ผมรู้สึกผิดมาถึงวันนี้ และทำให้ผมคิดว่าผมไม่ควรที่จะพูดหรือปรึกษาใครแบบนี้อีก หลังจากที่เธอได้รู้สิ่งที่ผมปรึกษาเพื่อนร่วมงานคนนั้นไป ผมกับเธอก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยแม้ว่าเราจะมีเบอร์ เฟส ไลน์กัน แต่ก็ไม่เคยทักหาเลยนอกจากส่องเท่านั้น
ช่วงเวลาผ่านไป 1 ปี 2 เดือน ผมได้ลาออกจากงานที่ทำอยู่ตอนนั้นมาทำงานที่สนามบินในตำแหน่งพนักงานตรวจค้น แล้วได้เจอกับเธอคนนึงที่มีนิสัย หน้าตา รูปร่างคล้ายคลึงกัลรุ่นน้องที่ผมรักคนนั้น แต่เธอตัวเล็กกว่ารุ่นน้องคนนั้นแล้วก็ต่ำกว่าผมนิดนึง เธอมีอายุมากกว่าผม 1 ปี เป็นยิ้มเก่ง น่ารัก
ที่สำคัญเธอทำให้ผมตกหลุมรักในระยะเวลาสั้นๆ ... ผมกับเธอทำงานในตำแหน่งเดียวกันแต่อยู่คนละกลุ่มกัน ... ผมตกหลุมรักเธอเพราะผมได้ติดต่อขอเปลี่ยนจุดทำงานกับเธอทางไลน์จนได้สนิทกัน แล้วก็ได้อยู่กลุ่มเดียวกันเพราะรุ่นพี่คนนึงที่ผมรู้จักอยู่กลุ่มเดียวกับเธอได้ชวนผมให้ไปอยู่กลุ่มเดียวกันเลยทำให้ผมกับเธอสนิทกัน
จนถึงขั้นที่ผมพยายามหาเฟส หาเบอร์ และตามจีบเธอด้วยการทักไปหาเธอด้วยคำกวนๆ เมื่อหาเฟสเจอ หลังจากหาเฟสเจอผมกับเธอก็คุยกันทุกวัน ซื้อขนมให้กันและกันค่อยให้กำลังใจ ค่อยเตือนและช่วยเหลือกัน จนผมมั่นใจว่าผมรักเธอผมจึงสารภาพกับเธอว่าผมรักเธอแต่เธอบอกว่าเธอให้ผมมากกว่าพี่น้องไม่ได้
แต่เธอก็รู้สึกดี อบอุ่น ทุกครั้งที่ได้คุยกับผม ผมจึงตัดสินใจที่จะคุยกับเธอในฐานะพี่น้องที่เธอให้มาเรื่อยๆ จนมาถึงวันนึงที่แฟนของเธอที่เลิกกันไปแล้วแต่ไม่ยอมจบมาหาเรื่องเธอที่ทำงานจนเกิดเรื่อง แล้ววันนั้นเป็นวันหยุดของผมด้วย เมื่อผมรู้ข่าวผมก็ไปถามเธอ เธอจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ผมฟัง
ผมกับรุ่นพี่คนนั่นแนะนำเธอให้ไปแจ้งความและย้ายที่อยู่ จากนั้นก็ค่อยไปหากันเรื่อยๆ บ้างครั้งผมก็ชวนเธอมานอนที่บ้าน บ้างครั้งผมก็ไปหาเธอที่ห้องพัก บ้างครั้งก็ชวนเธอไปซื้อของหาอะไรกินหลังเลิกงาน จนเวลาผ่านไปหลายเดือนแฟนเก่าของเธอก็กลับมาละรานและทักเฟสมาหาผมกับเพื่อนที่ทำงาน
จึงทำให้ผมรู้สึกเป็นห่วงเธอจนทำตัวงี่เง่า เอาแต่ใจ จนทำให้เธออึดอัด ไม่สบายใจ ... ใช่ครับทุกคน เธอคนนี้คือ คนที่จากผมไปเมื่อ 4 ปีที่ผ่านมา ... สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะย้ายไปที่อื่นแล้วไม่ติดต่อกลับมาหาผมอีกเลย
หลังจากเธอหายไปความรู้สึกผมก็เปลี่ยนไป จนไม่อยากมีความรักอีกเลย .. และที่สำคัญผมมักจะฝันถึงเธอในวันที่เธอจากไปทุกครั้ง นอกจากนั้นผมก็รู้สึกว่าตัวเองเฉยชากับความรักจนไม่อยากมีความรักอีก .... จนแอบคิดไม่ได้ว่าผมกลัวความรัก ความผิดหวังไปแล้วหรือเปล่า
****สุดท้ายนี้ผมอยากไดอารี่นี้ถึงเธอคนที่ผมรักทั้งสองคน(รุ่นน้องสมัยมหาลัย&รุ่นพี่ที่ร่วมงาน) ว่าผมขอโทษ ผมอาจจะเขียนไม่หมดเพราะมันเป็นเรื่องที่ผมอธิบายไม่ถูกและเรื่องพวกนั้นผมก็เป็นคนผิด และกระทำผิดต่อเธอทั้งสองคนเอาไว้มากด้วย ผมจึงไม่แปลกใจอะไรที่เธอทั้งสองคนเลือกที่จะไม่ติดต่อกับผมอีก นอกจากนี้ผมอยากบอกเธอว่าความรู้สึกผิดนี้มันติเตัวผมไปชั่วชีวิตแล้วนะ (ขอโทษสำหรับสิ่งที่ผมกระทำลงไปนะครับ)***
