วันที่ 17 มกราคม 2552
)
ขอโทษที่ไม่ได้อ่อนหวานเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ
ขอโทษที่กระโดกกระเดก
ขอโทษที่ใจร้อนเสมอ และต้องคอยให้เตือนเสมอ ( น่าเบื่อมาก.. >_< )
ขอโทษที่ชอบร้องไห้เวลาดูหนังด้วยกัน
ขอโทษที่ไม่น่ารักและน่าทะนุถนอม
ขอโทษที่ไม่รู้จักโตสักที
ขอโทษที่ขี้ใจน้อย
ขอโทษที่ขี้งอน
ขอโทษที่ชอบพูดตรง
ขอโทษที่เคยทำร้ายจิตใจกัน
ขอโทษที่จุ้นจ้านเรื่องส่วนตัว
ขอโทษที่ขี้บ่นเหลือเกิน
ขอโทษที่รักซะมากมาย
ตอบกลับ.. จากคนที่รักคุณ...
ขอบคุณครับที่ไม่อ่อนหวาน ผู้ชายอย่างผมจะได้แอบหวานกะเขาบ้าง
ขอบคุณครับที่กระโดกกระเดก ผมจะได้มองออกว่าคุณเขิน
ขอบคุณครับที่ใจร้อน ผมยินดีที่จะทำให้มันเย็น ( ผมไม่เคยเบื่อเลย..^_^ )
ขอบคุณครับที่ร้องไห้เวลาดูหนังด้วยกัน
ผมจะได้มีโอกาสเช็ดน้ำตาของคุณบ้าง
ขอบคุณครับที่ไม่น่ารักและน่าทะนุถนอม
ขืนน่ารักกว่านี้ผมคงแย่งชิงกันคนอื่นอีกนานโข
ขอบคุณครับที่ขี้ใจน้อย
มันแสดงว่าผมก็มีความสำคัญพอให้โกรธบ้าง
ขอบคุณครับที่ขี้งอน ผมจะได้ง้อไง แต่อย่านานนักล่ะ
ผมทรมานใจนะครับ
ขอบคุณครับที่พูดตรง ( T_T ) ฮือๆ
ผมรู้แล้วว่าผมทำกับข้าวไม่อร่อย
ขอบคุณครับที่ทำร้ายจิตใจกัน
มันทำให้ผมได้รู้ถึงความเหนียวแน่นในความสัมพันธ์ของเราสองคน
ว่ามันไม่ขาดกันง่ายๆ หรอก ( ผมไม่ยอม )
ขอบคุณครับที่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของผม
นั่นแน่..เป็นห่วงผมล่ะสิ
ขอบคุณครับที่.เอ๊ย..ไม่เอาดีกว่าข้อนี้ขี้บ่น ไม่ดีๆ
เหมือนยายแก่
แต่ถ้าจะเป็นจริงๆ ขอผมเป็นตาแก่นะ..
สุดท้ายขอบคุณครับที่เข้ามาในชีวิตผม..
ขอบคุณที่ทำให้ผมพูดเลียนแบบหนังเรื่อง As good as it get
คุณทำให้ผมอยากเป็นผู้ชายที่ดีกว่านี้
ขอบคุณที่ทำให้ผมรู้ความหมายของคำว่า You complete Me.
โดยไม่ต้องเปิด Dictionary
ขอบคุณที่อยู่เพื่อให้ผมรัก
