วันที่ 26 พฤศจิกายน 2551
อุ้ย!........ เจ็บจังเลย................
เอ้า.... ยัยแป้งซุ่มซ่ามอีกแล้วนะลุกขึ้นเร็วๆเข้า เค้ามองกันใหญ่แล้วนะ
(* แป้งหรือ ปรีนดา สาวเฉิ่มแห่งโรงเรียน เป็นผู้หญิงสุดเชยใส่แว่นตาหนาเตอะ*)
แอน.....ช่วยฉันหน่อยสิ ฉันลุกขึ้นไม่ไหว เอ้า...ลุกขึ้น... ขอบใจจ๊ะ เป็นไงบ้างเจ็บมากรึเปล่า
เจ็บสิแล้วก็อายด้วย.....แกจะอายอะไรยัยแป้งแกก็หกล้มเป็นกิจวัตรประจำวันของแกอยู่แล้วจนฉันชินแล้วนะเนี๊ยะ แกก็พูดไปนะแอน ฉันไม่ได้ซุ่มซ่ามเสียหน่อย
เออ....แกไม่ได้ซุ่มซ่ามเลยสักนิดแต่แกเดินระวังหน่อยดิเดี๋ยวก็ไปสะดุดอะไรอีกหรอก
ว้าย!................................................โอ๊ย
เดินยังไงไม่ดูตามาตาเรือเลยยัยแว่นซุ่มซ่ามจริงๆเลย
โอ๊ย....เจ็บจังเลยผู้ชายอะไรไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลยไม่ถามเราสักคำว่าเจ็บรึเปล่าทั้งที่เดินมาชนเราแท้ๆ ยังมาว่าเราเสียนี่ อีตาบ้า
อะไรของเธอนะชนฉันแล้วยังมาพึมพำใส่ฉันอีกเหรอ
ก็ฉันเจ็บจริงๆนี่หน่า ไม่ได้แล้วฉับเจ็บขนาดนี้ยังมาว่าฉันอีกอย่างนี้ต้องโดน......ว่าแล้วฉันก็รวบรวมพลังเพื่อลุกขึ้นมากะจะต่อว่าไอ้บ้าไม่มีน้ำใจให้สาสมแต่แล้ว.....กรี๊ดว้ายตายสลบ
ไอ้บ้าที่ฉันกะจะด่าให้สาสมกับความไม่เป็นสุภาพบุรุษดันหล่อยิ่งกว่าเทพบุตรทำไมเค้าช่างหล่ออะไรอย่างนี้ ก็ฉันมัวแต่เจ็บก็เลยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาดูตั้งแต่ต้นเลยไม่รู้ว่าเค้าหล่อได้ขนาดนี้ ทำไงดีหละจากที่อยากจะด่ากลายเป็นด่าไม่ออกเลยเรา
ยัยแป้งเป็นไงบ้าง ไม่เป็นไรหรอกแอนฉันไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร อืม...ดีแล้วหละที่แกไม่เป็นไรมาก แต่แกซวยแล้วหละ ทำไมหละแอน ก็แกดันไปชนพี่ชินเข้านะสิ ด้วยความโก๊ะของฉัน
ฉันก็ดันถามยัยแอนออกไปดังๆว่าชินไหน เพื่อนที่มากับนายเทพบุตรนั่นก็ชวนกันหัวเราะใหญ่เลย แล้วต่างก็พูดว่า เอ้ย...ชินยายแว่นนี่ไม่รู้จักแกหวะ แล้วยายแอนก็เข้ามากระซิบกับฉันว่าก็พี่ชินที่เป็นลูกของเจ้าของโรงเรียน เป็นนักกีฬาดังของโรงเรียน แถมยังเป็นดารานายแบบอีกด้วยนะนี่แกไม่รู้จักเค้าเหรอเนี๊ยะยัยแป้งเอ้ยไปอยู่ไหนมาเนี๊ยะ
พอแล้วไม่ต้องพูดกันมาก ยัยแว่นยังไม่ขอโทษฉันอีก....อยากโดนดีรึไง
เออะ..เออะ...ก็ฉันไม่ได้ผิดสักหน่อยหนิ ยัยแป้ง ก็มันจริงนี่แอน
นี่ยายแว่นอยากลองดีกับฉันรึไง......เธอตายแน่ที่กล้ามาพูดกับฉันแบบนี้
ยัยแป้งรีบขอโทษพี่ชินเดี๋ยวนี้นะเร็วเข้าสิถ้าแกไม่อยากมีปัญหา
http://udata2.postjung.com/udata/0/706/706141/upic-43.gif
