ความรักของฉันเริ่มต้นที่นี่...
บอร์ดหาเพื่อน..
"หา...(ตรงนี้จำไม่ได้ว่าหาอะไร)ผู้หญิงแท้ เป็นมุสลิมมะห์ยิ่งดี"
ข้อความประกาศหามุสลิมมะห์ท่ามกลางโพสต์หาคนซ่ำ!!
ผู้ชายประหลาด!! ก็เลยกดทักไป..
ก็คุยสุภาพดี.. เลยให้ไลน์ไป...
คุยกันได้สักพัก..ก็มีการนัดเจอ...
วันที่เจอ คือผู้ชายตัวเล็กๆ ผอมๆ ผิวคล้ำๆ เดินกะเผลกๆ
ก็ไปทานข้าวกับที่บ้านเค้า... แน่นอนว่าเราจ่าย..
เจอกันครั้งแรกก็ไม่ได้อะไร แค่อยากรู้จักหน้าตาตัวตนจริงๆ
ไม่ใช่สิ่งที่เขาสร้างมา หรือสิ่งที่เขาอยากให้เราเห็น...
ยิ่งคุยยิ่งรู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้ (ตกหลุมที่เขาตั้งใจขุดดักไว้)
แต่กลับมารู้ว่านางยังไม่ได้จดทะเบียนหย่ากับภรรยา..
ซึ่งตอนที่คุยกับเรา..นางก็ยังไม่ได้หย่าตามกฎหมายกับภรรยาด้วย
เขาอ้างด้วยสถานการณ์โควิดในตอนนั้น
ซึ่งทางเขตไม่เปิดให้ทำการจดทะเบียนหย่า..
ซึ่งเราก็เข้าใจ!!!(เอดอกกก เข้าใจง่ายไปอีกกก)
คุยกันได้เกือบเดือน.. ก็เริ่มพูดคุยจริงจัง...
เรื่องการคบกัน... แต่ในทางศาสนา..ไม่สนับสนุนให้เป็นระบบแฟน..
จึงมีแผนการนิกะห์หรือการแต่งงาน...
ทางฝ่ายชายมาพูดคุยกับแม่เราเพื่อสู่ขอและถามค่าสินสอด..
(ฝ่ายชาย=ตัวผู้ชายคนเดียว ไม่มีผู้ใหญ่นะ 555)
ก็ตกลงนัดวันกันเรียบร้อย..
หลังจากคุยเรื่องการแต่งงานแล้ว..
ฝ่ายชายก็เริ่มโทรหาน้อยลง.. ไปไหนก็ไม่บอก
ไม่โทรก็ไม่บอก ให้นั่งรอ นั่งคอย...
คำอ้างคือ ก็เป็นคนแบบนี้ ทำอะไรไม่ค่อยบอกหรอก..
แต่ก่อนหน้านี้โทรคุยแทบจะ 24 ชม. ไม่อยากวางสาย
อยากคุยด้วยอยากให้รู้ว่าทำอะไรบ้าง..
พอเขาเริ่มเปลี่ยนพฤติกรรม เราก็เริ่มมีการแสดงความโกรธ..
ซึ่งนั่นก็เป็นประเด็นให้เขามาบอกว่าเราเปลี่ยนไป..
เขารับอารมณ์โกรธของเราไม่ได้ ทั้งที่ต้นเหตุมาจากพฤติกรรมของเขา
สิ่งที่เขาทำกับเรา.. ทะเลาะกันจนต้องขอยกเลิกการแต่งงาน..
เขาบอกขอเลื่อนไม่ยกเลิกได้มั้ย?
สำหรับเรา การเลื่อนหรือยกเลิกมันค่าเท่ากัน!!
ฝ่ายเราเชิญผู้ใหญ่แล้ว ซึ่งเขาก็ล็อควันให้เราไปแล้ว
จะกลับไปกลับมาไม่ได้ ..
ตอนนั้นตัดสินใจว่าจะไม่แต่ง.. แต่ก็ยังไม่กล้าบอกทางบ้าน
แต่ฝ่ายเขา เขาบอกยกเลิกทุกคนไปหมดแล้ว!!! (เหมือนเข้าทาง)
สุดท้ายก็มาปรับความเข้าใจกัน..
ก็เลยบอกนางไป แต่งไปก่อนละกัน เชิญผู้ใหญ่ไปแล้ว
อาหารอะไรก็สั่งไปหมดแล้ว..
จะเลิกหรือจะรอดก็รอดู..
หลังจากแต่งงานกัน เขาก็อยู่กับเรา ช่วงนึง..
แล้ววันจันทร์-พฤหัส เขาต้องไปสอนศาสนา...
เราก็ไปนอนห้องเขา คืออยู่ด้วยกันประมาณ2อาทิตย์
จนวันที่เราไปส่งเขาเพื่อไปสอนในสัปดาห์ถัดไป..
เขาขอให้เราไปรับสัปดาห์หน้าเลย..
เราก็ถามว่าทำไม?
เขาบอกว่าเขาอึดอัด.. อยากมีเวลาส่วนตัว..
อยู่กับเราขนาดจะหมุนรอบตัวยังไม่ได้!!
โห.. นี่เราเลวร้ายชนาดนั้นเลยหรอ?..
เราก็กลับบ้านไป.. เริ่มพูดคุยกันน้อยลง.. จนแทบจะไม่ได้คุย
เราคิดวนอยู่กับคำพูดของเค้า การอยากมีเวลาส่วนตัว
คือที่อยู่กับเรา เราก็ไม่ได้ไปจู้จี้อะไรเลย...
แค่เราต้องปรับบางอย่างเพื่อจะได้ไปกันได้..
แต่เขาไม่คิดจะปรับอะไรเลย...
จนเราขอร้องให้เขาพูดหย่า..
ขอหลายรอบจนเขาพูดออกมา..
ตามศาสนา สามารถกล่าวหย่าได้3ครั้ง
โดยครั้งที่1 และ 2 มีช่วงที่ให้กลับไปคืนดีได้
แต่หากกล่าวครบ3ครั้งแล้ว จะไม่สามารถไปแค่ขอคืนดีได้..
เขากล่าวครั้งเดียว3ครั้ง!! คือหย่าหมด 3 ครั้งในคำเดียว...
นับจากวันแต่งงานเพียงไม่ถึง2สัปดาห์...
การแต่งงานก็ได้สิ้นสุดลง..
เราคืนเงินค่าสินสอดให้เขาครึ่งนึงก่อน..
เราบอกเขาว่า ค่าสินสอดคืนให้ครึ่งนึงนะ..
อีกครึ่งเราเอาไปจ่ายค่าจัดงานกับซื้อของเข้าร้านแล้ว
ในใจก็อยากจะรู้ว่าเขาจะพูดอะไร..
หากเป็นผู้ชายดีๆ.. คงบอกว่า..
ไม่เป็นไร ให้เราเก็บไว้!!
แต่เขาพูดว่า...
โห... ก็นึกว่าของที่ซื้อมาคือเราซื้อให้!!
ถือว่าเงินอีกครึ่งเป็นเขาซื้อของให้ตัวเขาเองแล้วกัน!!!
อิเหรี้ย!!! กุอึ้งมาก....
เสียใจชิบหายที่เสียหลีให้คนแบบนี้...
แต่เหมือนความรักบังตา...
ก็ไม่ถือโทษแต่เก็บมันไว้ลึกๆในใจ...
สรุปก็คือเลิกกันหลังแต่งงานได้ไม่ถึง2อาทิตย์!!
พีคสัส!! แต่หลังจากหย่าก็มีคุยกันอยู่ อภัยให้ตลอด
จนถึงครั้งที่จะไม่ทน ขอออกมาจากชีวิตเขาดีกว่า
EP หน้า..รวมเรื่องระแวงและความไว้ใจ
EP ถัดไป... ในวันที่ต้องทำให้มันจบ
บันทึกไว้เพื่อจะได้สำเหนียกตัวเอง..
ว่าแม้แต่คนที่บอกว่าไม่มีใครต้องการ
เขายังไม่ต้องการมึง!!
-ขอบคุณนะ-
..Husna..
