ต่อให้มีใครมากมาย ก็ลืมไม่ได้

บันทึกนี้อยากเขียนเพราะอยากระบายความรู้สึก...

คนๆหนึ่งที่เข้ามาในชีวิตไม่กี่เดือน...จากวันแรกถึงวันนี้เรารู้สึกว่าเปลี่ยนไป หรือว่ามันเหมือนกับว่า "แรกรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน เนิ่นนานไปน้ำตาลก็ว่าขม" แต่มันเหมือนระยะเวลาสั้นมาก คนนั้น เราคบกับเขามาได้ที่นับเกือบ 7 ปี แต่เราก็ตัดได้ ณ ทุกวันนี้ ก็มีคิดถึงบ้าง แต่ก็ไม่ได้ต้องการจะให้กลับมา

แต่กับคนๆนี้ ทุกวันนี้รู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป จนเรายากที่จะอดทน แต่เราก็เลิกคุยกับเขาไม่ได้เลย นั่งรอข้อความที่เขาจะไลน์มาหา ทั้ง ๆที่ตอนเจอกัน ก็ใช่ว่าจะมีความสุขเหมือนเมื่อก่อน คุยกันทีไรก็เหมือน สามวันดี สี่วันร้าย คุยๆแปปก็จะมีเรื่องกันอีกล่ะ แต่ถ้าให้เลิกคุย ก็ทำไม่ได้

ถ้าเป็นเมื่อก่อน พอเราคุยกับคนอื่น เราก็จะไม่ต้องคุยกับเขาอีก ตัดได้เลย ถ้าเราตัดสินใจเลิกเมื่อไร ก็จะไม่มีวันกลับมา แต่คราวนี้ กลับแค่คืนเดียวเราก็ทนไม่ได้แล้ว แม้จะมีคนคุยด้วย แต่ก็ยังอยากคุยกับเขาอยู่ดี

ไม่รู้ว่ามันจะไปในทิศทางไหน แต่เราก็อยากมีเขาอยู่ แต่ก็ไม่รู้เลยเพราะอะไร มีความสุขก็ไม่ใช่ เหมือนจะอยู่ไปทำไม ทั้งๆที่ไม่มีอะไรดี แต่ก็ตัดไม่ได้