เอนกายตากฟ้าใต้ป่าดาว
กระพริบพราววิบวับกับฟ้าใส
เพชรน้ำค้างพร่างหล่น ณ หนใด
ปล่อยหัวใจสู่สรวง...ถึงดวงดาว
ในอ้อมกอดแห่งรัตติกาล
แสนเนิ่นนานเพลินภวังค์ยังห้วงหาว
บันทึกจากแดนสรวงแห่งดวงดาว
ร้อยเรื่องราวฝากคำก่อนอำลา
ยื่นดอกรักจากใจที่ไหวหวั่น
ระลึกมั่นมุ่งมาดปรารถนา
รอยสัมผัสผิวแผ่วผ่านแววตา
ถ้อยคำลาเอ่ยซ้ำ..ย้ำหัวใจ
เพลงราตรีแว่วหวานผ่านโค้งฟ้า
กระซิบฝากดาราบนฟ้าใส
กลีบดอกรักโรยลับไปกับวัย
ใกล้เหมือนไกล ยิ่งกระจ่าง...ยิ่งลางเลือน
จะเอนร่างพักฟื้นกับผืนหญ้า
จะนิทรากับจันทร์อันคล้อยเคลื่อน
จะโอบกอดกับห้วงแห่งดวงเดือน
เพื่อย้ำเตือนคืนที่ไม่มีใคร
