นอกเรื่อง ต้องขอโทษคุณผู้อ่านก่อนเลยแล้วที่ได้ผิดนัดไป พอดีในช่วนนนี้กำลังยุ่งอยู่กับบ้านที่เช่าอยู่
หลังจากนี้ไป คาดว่าน่าจะไม่มีอะไร ผมคงจะดำเนิน เขียนเรื่องไปจน จบต้นฉบับ
อะไรๆ ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่ก็ยังหวั่นๆว่าจะถูดตัดสัญญาไม่ เพราะได้เล่นเน็ตในช่วง
น้ำท่วมที่ผ่าน รวมกันแล้ว 3 เดือนกว่า ก็กลัวจะถูกตัดสัญญาเอา พอน้ำลงไม่ถูกตัด นับว่าโชดดีมาก
*******************************************************************************************
*** คำเตือนก่อนอ่าน***
หากมีตัวหนังตัวสือ ตัวใดที่เขียนผิดเพี้ยนไป หรือก่อให้เกิดความหมายผิดไป
ผม ลูกชิ้น ต้องขอ กล่าวคำว่า ขอโทษครับ กับคุณผู้อ่านทุกท่านเป็นอย่างยิ่ง
************************************************************************************
กิจวัตรประจำวัน ( 3 )
ปล่อยให้คุณผู้อ่านเดา คำตอบ ว่า เด็กในสถานสงเคราะห์ ได้เบี้ยเลี้ยงคนละกี่บาท ( เงินค่าขน ไปโรงเรียน ) ซึ่งผมเองให้โอกาสเดานานพอสมควนแล้ว ถึงเวลาที่ผมต้องคำกถามแล้วสินะ เอาเป็นว่าเฉลย เลยแล้วกัน เพื่อคำตอบกับ สิ่งที่เดา จะถูก หรือไม่ ก็ไกล้เคียงกันบ้าง จริงไหมครับคุณผู้อ่าน
ป.1- ป.3 ได้เงินค่าขนม 4 -6 บาท ส่วน ป.4 - ป.6 ได้เงินค่าขนม 8 -10 บาท ถ้าหากถามถึง เงินค่าอาหารกลางวัน ไม่ต้องเป็นห่วงเลยครับ เพราะ ทางสถานสงเคราะห์ ได้จ่ายค่า อาหารกลางวันไว้ กับทางโรงเรียน เป็นที่เรียบร้อย ฉะนั้น เด็กอย่างพวกผม ก็สามารถกินอาหารวันได้เลย ส่วนเด็กโตขึ้นมาหน่อย ที่ขึ้นเรียนชั้นมัธยม ก็จะได้เงินไปโรงเรียน ตั้ง 30 บาท สาเหตุที่ได้เงินมากกว่านี้เพราะ มีรายจ่ายเยอะกว่า ไหนจะค่ารถไปเรียน ไหนจะค่าอาหารกลาง – เงินค่าขนม อีกตากหาก ถ้าพูดง่ายๆ คือรับผิดชอบการใช้จ่ายเอาเอง ส่วนเงินออมนั้นมาจากเงิน ค่าขนมที่เหลือมาจากโรงเรียน แต่ส่วนใหญ่แล้วจะไม่คอยมีเหลือสักเท่าไรนัก เพราะเงินที่ให้ดูน้อยไปหน่อย เลยทำให้แม่บ้านต้องพูดอยู่บ่อย ว่า “อย่างน้อยก็ควรเหลือ เงินกลับมาบ้าง สักบาท สองบาท ก็ดี ดีกว่าไม่เหลือเลย” ก่องที่แม่แก่จะพูดคำนี้ มักจะถามเสอมว่า เอ๋ย..วันนี้เหลือกเงินกลับมาเท่าไร (เป็นคำถาม ที่แก่ ถามไม่เคยเบื่อเลย) ถ้าเป็นเด็กเล็ก ก็จะออกบังคับให้เหลือเงินกลับมาหยอดกระปุก 1 บาท “ ถ้าไม่เหลือกลับมาพรุ่งนี้จะตัดเงินค่าขนมของเธอ เข้าใจไหม” ทำให้เด็กเล็กมีเงินเก็บมากกว่าเด็กโต
ส่วนเงินที่ถูกหัก จากการที่ถูกทำโทษต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น เรื่อง งานที่ได้รับมอบหมายมา แต่ทำไม่เรียบร้อย เป็นต้น เงินเหล่านี้ก็ยังคงเป็นของคนที่ถูกทำโทษอยู่ดี โดยที่แม่บ้านแอบไปหยอดกระปุกไว้แล้วของคนที่ถูกทำโทษโดยไม่บอกให้รู้ ว่าเงินไปใช้ทำอะไร ส่วนในเรื่องบัญชี เงินเก็บ เงินออมนั้น ของเด็กสถานสงเคราะห์ไม่ต้องห่วงเลย เพราะมีแม่บ้านมักจะทำบัญชีเงินของเด็กแต่ละคน ไว้ ถ้าอยากเบิกก็เบิกได้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแม่บ้านจะให้หรือไม่ให้แล้วแต่เรื่องที่จะเบิกเงิน มีเหตุผลมากน้อยเพียงใด ถ้าถามผมมีเงิน เก็บไหม ก็พอมีแต่ไม่ถึงกับมีเยอะหรอกครับ
มาถึงกิจวัตรประจำวันที่สำคัญและขาดไม่ได้เลยนั้นคือ การซักเสื้อผ้ากางเกน ยันไปถึงกางเกงในเลย ซึ่งเป็นกิจวัตรทุกครั้งก่อนอาบน้ำ เวลาที่ซักเสื้อผ้าเสร็จ ต้องนำเสื้อผ้าไปให้แม่ตรวจดู ความสะอาด แม้กระทั้งกางเกงในด้วย ตรงที่ไม่สะอาดก็ให้กลับซักใหม่ โดยที่แม่จะชี้บอกว่าตรงไหนไม่สะอาด เช่น ปกคอเสื้อ ขอบกางเกนกระเป๋าและเปากางเกนใน เป็นต้น ส่วนใหญ่ แม่จะตรวจเฉพาะเด็กเล็กเท่านั้น ส่วนเด็กโต แม่แก่ก็พูดอยู่เสอมว่า “ซักให้ มันสะอาดนะ ถ้าไม่สะอาดมักก็เรื่องของเธอ เพราะฉันไม่ได้ใส่ร่วมกับเธอรู้ไหม” แม่แก่นี้ไหวพริบเร็วมาก รู้ว่าเด็กโตคนไหนไม่สะอาด(ขอโทษที่ต้องใช้คำหยาบก่อน) “*เป็นสังฆัง ขี้กราดขี้เกือน อย่างนี้เพราะ*ซักเสื้อผ้าไม่สะอาด และต้องมานั้งกัดฟันทายาซีนีมา เจ็ษแสบใช่ไหม นี้แหละคือบทลงโทษที่ซักเสื้อผ้าไม่สะอาดเอง บอกแล้วไง ว่าฉันไม่ได้ใส่ร่วมกับเธอ มาในเรื่องรีดเสื้อผ้าก็จะเป็นหน้าที่ของเด็กโต ซึ่งจะเป็นเด็กที่อยู่ ชั้นป.4 ถึง ชั้นมัธยม และเป็นเช่นเคย ที่แม่บ้านต้องตรวจ รีดเสื้อผ้าให้เรียบดีหรือไม่ดี ถ้ารีดไม่ดี ก็รีดใหม่ซะ
มาถึงกิจกรรมสุดท้ายของกิจกรรมหลัง นั้นก็คือ การสวดมนต์ไหว้พระ แผ่เมตารวมถึงนั่งสมาธิ ซึ่งจะทำในเวลา สองทุ่ม และเวลานี้เอง พี่ยาม (เจ้าเก่า) ตีระฆัง บอกเวลา เหมือนเคย ได้เวลาสวดมนต์แล้ว และเด็กทุกคนก็จะ มาพร้อมเพรียงกัน ในห้องพระ แม้กระทั้งแม่บ้านด้วย แล้วหัวหน้าก็จะนำสวดมนต์ก่อน ลูกน้องก็ท่องตามกันไป ต่อจากนั้นก็จะประสานเสียงสวดพร้อมกัน เมื่อเสร็จจากการสวดมนต์แล้ว ก็ต่อด้วย การแผ่เมตา นั่งสมาธิ ในช่วงนี้แหละ เป็นช่วงอันตราย สำหรับทุกคนก็ว่าได้ นั่งนานไม่กลัวเมื่อย (ไม่เมื่อย) แม้ยุงกัดก็ไม่หวั่น (เรื่องธรรมดา) แต่หวั่นไหวเพราะเรื่องนี้
คุณผู้อ่านลองนึกถึง สภาพเหตุการณ์ (ขอย้ำ) นึกถึงสภาพดู เวลาที่มีกลุ่มคน นั่งสมาธิสัก 20 คนขึ้นไป แล้วมีผู้นำ ค่อยบอก กำหนด ลมหายใจเข้าออก พุทธหายใจเข้า.......(เต็มปอด) โท หายใจออก (ช้าๆ..) ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนครบ 3 นาที แล้วจึงคอยลืมตาแต่ในระหว่างที่นั่งอยู่ นั้นเอง ก็เกิดมีเสียงประหลาด ดังขึ้นมาและดันไปเข้าจังหวะพอดีกับ พุทธหายใจเข้า (บู้ดๆๆ) เป็นเสียง ตดนี้เอง ตามติดๆๆด้วยกลิ่นเหม็นๆๆที่หายใจเข้าไปแล้ว ต้องรีบท่อน โท อย่างเร็วเพราะทนกลิ่นไม่ไหวแน่ หลังจากที่เลิกนั่งสมาธิแล้ว แม่บ้านรีบตะโกนว่า ใครวะ ตดมาได้ ไม่เกรงใจกันเลย และดันมาปล่อยเวลานี้ซะด้วย เหตุการณ์นี้ ก็ผ่านพ้นไป และมาเกิดเหตุการณ์นี้ซ้ำอีกครั้ง แต่คราวนี้ก็ระวังเป็นพิเศษเมื่อได้ยินเสียงตด เด็กทุกคนรีบลืมตาหาเจ้าของเสียงนี้โดยที่ไม่มีใครเลย ปล่อย พิรุธให้เห็น เลยทำให้หาคนไม่ได้ ทุกวันนี้คนนี้ ยังลอยนวลอยู่ ไอ้เรื่องแบบนี้มันห้ามกัมไม่ได้ เป็นเหตุสุพิสัยด้วยซ้ำ แต่สำหรับผมดูเป็นเรื่องตลกดี เคยเล่าให้คนอื่น ฟังด้วยนะ พอเล่าจบ ก็หัวเราะเลย เป็นเหตุการณ์ ทรงจำที่ตลกที่สุดในรั่วสถานสงเคราะห์ของผม ก็ว่าได้
....................................................................................................................................................
โปรดติดตามอ่านสถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม กิจวัตรประจำวัน 4 (จบ) ได้ใน วันจันทร์ที่ 19 ธ.ค. 54
*** และเร็วนี้ สถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม อาวุธสำคัญ 1 ***
ผม ลูกชิ้น สวัสดีครับ บ๊ายๆ...บ๊ายๆๆ คุณผู้อ่าน
